Boodschapper

Afgelopen week gewerkt aan een nieuw beeld in blauw graniet.

Het ritueel is dat ik dan mijn verrijdbare bok naar buiten breng met de steen erop. Ik zoek een plek 50 meter vanaf mijn werkruimte. De plek ligt verscholen onder een boom, de grond is betegeld. Na het plaatsen van mijn werkbok, rol ik de stroomkabel uit waarna ik mijn gereedschap, gehoorbeschermer, handschoenen, bril, stofmasker en niet onbelangrijk mijn petje verzamel.

Beginnnen is altijd weer een stap. Al lopend vanaf mijn werkruimte overdenk ik wat ik ga doen, ik concentreer me op wat komen gaat. Mijn bewustzijn is scherp en ik zie en draag de steen en de te maken vorm in me mee. Eenmaal bezig ben ik van de wereld en een instrument van mijn bedenking. Ik moet vaak wel een hobbel nemen.

In mijn werkruimte is het rustig, radio erbij, lekker beschut en vertrouwd, buiten kan het onstuimig zijn en ik ben afgesloten van alles door mijn oorbescherming en stofmasker. Daarnaast is het fysiek zwaar werk als ik met de grote haakse slijper zaag of met een dyamantschijf eindeloos de vorm aan het zoeken ben.

Als er veel stof vrijkomt is mijn bril totaal ondoorzichtig en ben ik een beeldhouwer in den blinde. Ik voel aan de steen, ik weet waar ik mee bezig ben en wat ik heb te doen. Soms moet ik stoppen om mijn bril schoon te maken om de wereld weer enigzins waar te nemen. Ik zit in een soort cocon waar ik uit kom als ik de machine uit en mijn gehoorbeschermer afzet en vervolgens mijn bril schoonmaak.

Soms denk ik wat een gedoe, pak een stuk klei en maak een beeld, muziekje erbij, verwarming aan, kopje thee en alles is goed.

Of, maak een model in gips, stuur het naar China en na 2 maanden wordt het beeld kant en klaar naar je gestuurd voor weinig kosten.

Het laatst vindt helaas steeds meer plaats door bekende beeldhouwers. Het ultime gemak is om een beeld op de computer te ontwerpen en door een robot in China te laten maken.

Onderwijl kan je de kunstenaarsrol op je nemen en de mythe van het beeldhouwen rond jouw persoon neerzetten.

Nee, niet voor mij. Wellicht valse romantiek maar ik wil een beeld maken dat aan mij ontsproten is, intuïtief, met enige moeite maar vooral met plezier en passie. De kern is hierbij oorspronkelijkheid. Het beeld ben ik, ik en het beeld als je het in enige romantische kaders zet.

Daarom heen, de boodschappen uit het verleden, de rots die het beeld wordt. De brenger van de toekomst. Het beeld als signaal naar wat ooit komen gaat. De beeldhouwer als instrument hiervan.

Onderweg

Inderdaad het is een tijd geleden dat ik iets voor mijn blog heb geschreven.

De reden? Die is er eigenlijk niet. Schijnbaar heeft het schrijven voor mij een eigen dynamiek dat zich niet laat meten in geregeld, ongeregeld of nooit meer.

Natuurlijk krijg ik wel reacties met de vraag of ik gestopt ben met bloggen. Echter dat is niet zo.



Net als beeldhouwen is schrijven een manier om ergens toe te komen. Beeldhouwen doe ik iedere dag, ik ben beeldhouwer. Een schrijver ben ik niet, het is maar net of ik er voor ga zitten en een punt wil maken, iets wil delen of mijn spinsels wil verwoorden.



Of ik dan niets heb om te delen? "Je doet zoveel en maakt toch veel mee", was een reactie, nou dat valt tegen. Ik beeldhouw hier in Nederland of in Italië, ontmoet andere kunstenaars maar vooral mensen die iets met beelden hebben. Eigenlijk ben ik alleen maar met beeldhouwen bezig in al zijn eenvoud maar niet eenvoudiger, en dat is het dan wel.



Natuurlijk ik ben weer in Italië geweest om daar te beeldhouwen. Zeer comfortabel op mijn vaste plek op Studio Sem. Ik heb een aantal goede exposities gehad met wisselend succes. In Nederland heb ik een nieuwe werkruimte (studio, atelier werkplaats) of hoe men het ook noemt.

Maar vooral heb ik een aantal nieuwe beelden gemaakt waar ik in al mijn tijd en energie in heb gestoken en die mij weer verder hebben gebracht.



Continuiteit in ontwikkeling kan ik wel zeggen. Beeldhouwen is voor mij een goede manier om ergens te komen , maar waar het toe leidt, vind ik niet interessant. Onderweg zijn is het doel, de bestemming is het einde.