Stof en krullen

Vandaag verder gewerkt aan een beeld in hout. Het stuk hout stond al jaren in de opslag. En dan het besluit om er mee aan de gang te gaan. Na al het steen nu maar eens hout. Ik verwelkom het stuk hout als het ware, een goede vriend, iemand die ik al ken. De geschiedenis van het stuk hout is van invloed. Dit stuk komt uit Frankrijk, het is Franse Esdoorn en maakte deel uit van een immense boom die een storm niet had overleefd. Meegenomen naar Nederland en volgens mijn werkwijze gedroogd. De droogperiode duurt minimaal 5 jaar. Eerst in plastic verpakken en na een jaar gaten in het plastic maken. dan na nog eens twee jaar plastic eraf en rustig wegzetten waarbij de kopse kanten van het hout zijn afgedicht. Als het hout goed is afgestorven splijt het niet meer, hoe dik de stam ook is. Bijkomend voordeel vind ik ook dat het hout zo lekker hard wordt en daar is voor mij prima in te werken.
Het op de bok zetten van het hout is een magisch moment. In de wachtstand en nog met alle mogelijkheden van dien moet ik er toch een eerste klap tegen geven. Met mijn grootste guts en een houten hamer van imposante afmeting werk ik snel en gericht. De stam wordt beeld daar is het hout voor bedoeld. Niet in de kachel of wegrottend maar iets van betekenis, de betekenis die ik er aan geef. Beeldhouwen heeft wel degelijk met macht te maken, ik bepaal en het materiaal geeft.
De tweedeling in het materiaal dat gedurende het werken ontstaat geeft aan hoe ver het beeld vordert. Toon mij de krullen en het stof en ik zeg hoe ver het beeld is gevorderd. In de beginfase
van het beeld liggen er stukken hout naast het beeld, daarna lange dikke krullen en vervolgens flintertjes. Dan komt zoals ik het noem de spaghettini, wormpjes van hout. Tenslotte stof grof en zeer fijn. Als niets wordt opgeruimd en het beeld klaar is dan ligt naast het beeld het residu van mijn inspanning laag voor laag.
Vriendelijk is hout voor de beeldhouwer. Geen machine nodig, geen herrie. De stof is niet giftig zoals bij graniet en het hout ruikt zo lekker. En dan de nerf! Een schilderij, de lijnen zijn niet te bedenken. De natuur is meester.
En dan bedenk ik me, maar waarom dan steen, waarom de harde weg als er ook een zachte weg is . Het heeft wel iets te maken met zacht maken wat hard is. Ik kom er op terug