Ik heb altijd katten gehad soms 1 of 2, zelfs 5 tegelijk met een hond en 2 konijnen. In de loop der jaren heb ik wel geleerd dat dieren een eigen karakter hebben, de ene kat is de andere niet.
Nu heb ik 2 katten, 1 oude gemankeerde kater, Sam. We hebben hem uit het asiel gehaald en hij heeft een schimmig verleden.
Sarah is een nog jonge poes met alle daarbij behorende kenmerken. Een echte dame en ze woont vanaf dat ze acht weken oud was bij ons. Al vanaf het begin wilde ze bij mij zijn als ik aan het werk was. Ze ging dan voor mij zitten om te kijken, alsof ze het heel interessant vond wat ik deed.
Deze week ben ik aan mijn tweede 'balkbeeld' begonnen. Sarah was buiten maar kwam nieuwsgierig voor het raam staan en keek naar binnen, vol aandacht, mij volgend in wat ik deed. Ik bedacht me toen dat ze misschien wel iets met kunst heeft. Zou dat kunnen, wellicht?
Is het niet zo dat dieren ook een kunstzinnig gevoel hebben? Wat te denken van al die mannelijke vogels met hun prachtige veren en hun dansend vermogen om die veren te tonen. De wijfjes waarderen dit zeer en de man met de mooiste veren heeft het meeste succes. Of neem de vogel die bouwsels maakt van bloemen, bladeren en bessen. Hij gebruikt mogelijk ook flesdoppen, stukjes glas en alles wat maar gekleurd is om de ingang van zijn bouwsel mee te versieren. En dan gaat het ook nog gepaard met fluiten en dansen. Natuurlijk is dit alles gericht op de voortplanting, maar heeft de 'menselijke' kunst ook niet een seksuele lading? En wat te denken van apen die prachtige schilderijen kunnen maken, ieder met een eigen stijl. Opgehangen in een museum tussen werk van andere schilders zag het publiek geen verschil.
Hoe moeten we dan de koe plaatsen die meer melk geeft bij het horen van klassieke muziek of varkens die aanmerkelijk rustiger worden bij klassieke muziek, elkaar minder bijten en staarten niet afknabbelen?
En Sarah, mijn poes die mij aandachtig gezelschap houdt en de voorkeur geeft aan hout boven steen? Bij steen is ze sneller afgeleid en gaat ze eerder weg. Hout daarentegen heeft haar specifieke aandacht. Ze kijkt gerichter en is meer geconcentreerd. Nee, ze pakt nog geen beitel, dat niet. Ik weet dat het onzin is en dat ik me verbeeld dat er ook maar enige gerichte aangrijpingspunten zijn tussen kat en kunst. Maar toch is het wel intrigerend om er over na te denken, want kunst wortelt tenslotte toch in het mystieke van de mens, hoe modern de kunst ook is.
Nu heb ik 2 katten, 1 oude gemankeerde kater, Sam. We hebben hem uit het asiel gehaald en hij heeft een schimmig verleden.
Sarah is een nog jonge poes met alle daarbij behorende kenmerken. Een echte dame en ze woont vanaf dat ze acht weken oud was bij ons. Al vanaf het begin wilde ze bij mij zijn als ik aan het werk was. Ze ging dan voor mij zitten om te kijken, alsof ze het heel interessant vond wat ik deed.
Deze week ben ik aan mijn tweede 'balkbeeld' begonnen. Sarah was buiten maar kwam nieuwsgierig voor het raam staan en keek naar binnen, vol aandacht, mij volgend in wat ik deed. Ik bedacht me toen dat ze misschien wel iets met kunst heeft. Zou dat kunnen, wellicht?
Is het niet zo dat dieren ook een kunstzinnig gevoel hebben? Wat te denken van al die mannelijke vogels met hun prachtige veren en hun dansend vermogen om die veren te tonen. De wijfjes waarderen dit zeer en de man met de mooiste veren heeft het meeste succes. Of neem de vogel die bouwsels maakt van bloemen, bladeren en bessen. Hij gebruikt mogelijk ook flesdoppen, stukjes glas en alles wat maar gekleurd is om de ingang van zijn bouwsel mee te versieren. En dan gaat het ook nog gepaard met fluiten en dansen. Natuurlijk is dit alles gericht op de voortplanting, maar heeft de 'menselijke' kunst ook niet een seksuele lading? En wat te denken van apen die prachtige schilderijen kunnen maken, ieder met een eigen stijl. Opgehangen in een museum tussen werk van andere schilders zag het publiek geen verschil.
Hoe moeten we dan de koe plaatsen die meer melk geeft bij het horen van klassieke muziek of varkens die aanmerkelijk rustiger worden bij klassieke muziek, elkaar minder bijten en staarten niet afknabbelen?
En Sarah, mijn poes die mij aandachtig gezelschap houdt en de voorkeur geeft aan hout boven steen? Bij steen is ze sneller afgeleid en gaat ze eerder weg. Hout daarentegen heeft haar specifieke aandacht. Ze kijkt gerichter en is meer geconcentreerd. Nee, ze pakt nog geen beitel, dat niet. Ik weet dat het onzin is en dat ik me verbeeld dat er ook maar enige gerichte aangrijpingspunten zijn tussen kat en kunst. Maar toch is het wel intrigerend om er over na te denken, want kunst wortelt tenslotte toch in het mystieke van de mens, hoe modern de kunst ook is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten