Atletico Jan Pater
Nieuwzwart
Gisteren naar een dansvoorstelling geweest, Nieuwzwart van Wim Vandekeybus, een Vlaamse choreograaf.Met zeven jonge dansers en live muziek van o.a. dEUS gitarist Maro Pawloski. Een voorstelling die me recht in mijn hart trof. Niet alleen door de geweldige dans maar meer door de voorgestelde toestand. Er zat een geweldige dynamiek in de voorstelling en het was zeer energiek.
De choreograaf is geheel intuïtief te werk gegaan. Niet de ratio maar de verbeelding zijn werk laten doen dat was zijn uitgangspunt. Misschien was het daarom dat de voorstelling me zo aansprak. Er was een kracht aanwezig in de voorstelling die zich alleen laat verklaren door het grenzeloze van de bewegingen van de dansers, het gewelddadige, maar ook de hoop van verandering die de veronderstelde evolutie teweeg bracht
Het was teveel, zang , live muziek, dans, theater. Het enige dat dan werkt is het niet proberen te begrijpen en het maar te ondergaan. Seatbells fast en gaan.
Nadat de voorstelling was afgelopen moest ik echt even tot rust komen. Alsof je uit de achtbaan stapt , de adrenaline gierde door mijn lijf.
Ik zou de ervaring, het gevoel dan graag direct in een beeld willen omzetten. Mijn eigen verbeelding vorm geven als reactie op wat ik heb ondergaan. Echter dat komt er dan niet van. Wellicht wel indirect. Ergens heeft het gevoel, de indruk zich genesteld en komt weer naar boven als ik op mijn intuïtieve wijze met mijn beelden bezig ben.
Gisteren naar een dansvoorstelling geweest, Nieuwzwart van Wim Vandekeybus, een Vlaamse choreograaf.Met zeven jonge dansers en live muziek van o.a. dEUS gitarist Maro Pawloski. Een voorstelling die me recht in mijn hart trof. Niet alleen door de geweldige dans maar meer door de voorgestelde toestand. Er zat een geweldige dynamiek in de voorstelling en het was zeer energiek.
De choreograaf is geheel intuïtief te werk gegaan. Niet de ratio maar de verbeelding zijn werk laten doen dat was zijn uitgangspunt. Misschien was het daarom dat de voorstelling me zo aansprak. Er was een kracht aanwezig in de voorstelling die zich alleen laat verklaren door het grenzeloze van de bewegingen van de dansers, het gewelddadige, maar ook de hoop van verandering die de veronderstelde evolutie teweeg bracht
Het was teveel, zang , live muziek, dans, theater. Het enige dat dan werkt is het niet proberen te begrijpen en het maar te ondergaan. Seatbells fast en gaan.
Nadat de voorstelling was afgelopen moest ik echt even tot rust komen. Alsof je uit de achtbaan stapt , de adrenaline gierde door mijn lijf.
Ik zou de ervaring, het gevoel dan graag direct in een beeld willen omzetten. Mijn eigen verbeelding vorm geven als reactie op wat ik heb ondergaan. Echter dat komt er dan niet van. Wellicht wel indirect. Ergens heeft het gevoel, de indruk zich genesteld en komt weer naar boven als ik op mijn intuïtieve wijze met mijn beelden bezig ben.
mooi verhaal jan! als iemand nog twijfelt aan 'dans' als een belangrijke creatieve bron dan moet hij/zij nu wel overtuigd zijn. ludwig benecke
BeantwoordenVerwijderenHallo Jan,
BeantwoordenVerwijderenNa het lezen van bovenstaande komt bij mij de vraag op of je ook tentoonstellingen van collega beeldhouwers bekijkt. Ik was nl. onlangs in het drents museum voor Eddy Roos ook ivm de dans en moest toen ook aan jou denken.
vriendelijke groet,
Esther
Hoi Ludwig,
BeantwoordenVerwijderenAls je nog een mooiere voorstelling wilt zien in Amsterdam mail of bel me even.Echt de moeite waard!Ik heb de voorstelling in Haarlem gezien.Prachtig
Beste Esther,
BeantwoordenVerwijderenJa ik ken zijn werk goed. Heb de expositie niet gezien.Fraai werk
Groet Jan